Als jonge Leidenaar droomde Rob over een leven als buschauffeur. Dit had hij als jongen gezien bij zijn ooms die ook als buschauffeur werkten. Tijdens de overgang van de lagere naar de middelbare school ging Rob dan ook met de bus naar school. Waar hij vervolgens uren van zijn vrije tijd in de bus door bracht. “Echt van die mooie oude bussen.” Zijn ogen beginnen nog te sprankelen als die het aan het vertellen is. Het was dus ook geen verrassing dat toen Rob op zijn 16^e ging werken als beton wegenbouwer. “Huh, beton wegenbouwer?” Ja totdat Rob door al het zware werk rugklachten kreeg en hij door de arbodienst geadviseerd werd de bouw te verlaten. Toen werd hij eindelijk buschauffeur. In eerste instantie reed hij rond op Schiphol. Echter bleek dit werk te rustig voor Rob. Hij vertrok naar de lijnbussen dienst en reed diensten van Leiden naar Amsterdam. Toch vond Rob het ook leuk om voor evenementen te rijden. “Ik heb Dutchvalley maar ook bijvoorbeeld Dutch Open, het golftoernooi gereden. Daar kon je je dan voor inschrijven.”Het mooiste aan de bus vindt Rob het contact met mensen. “Geen dag is hetzelfde op de bus.”

In 2004 verhuisde Rob voor de liefde naar Helmond. Waar hij tot op de dag van vandaag nog steeds woonachtig is. Rob is goed in het aangeven van verwachtingen. Hij is enthousiast en zet zich vol overgaven in. Rob is goed in contact, hij wil graag een luisterend oor zijn. Mensen kunnen bij Rob verhalen kwijt. “Net als in de bus, toen moest ik enerzijds mezelf goed concentreren op de weg en anderzijds goed luisteren naar de mensen. Ik vind het belangrijk dat mensen verhalen bij mij kwijt kunnen.”

Rob wenst dat wanneer het ooit beter met hem gaat hij weer terug op de bus kan rijden. In de tussentijd zullen we samen verhalen blijven delen! Want die zijn er ontelbaar.