Bij Skôn zijn de medewerkers er niet voor onze producten, maar andersom!

Mega toegankelijk is de directeur-bestuurder van Stichting Maatschappelijke Opvang Regio Helmond, Kitty de Laat. Kitty is echt een skôn mens met een groot hart en met een fijne kijk op de wereld. Met Kitty zitten we dan ook graag aan tafel voor een goed gesprek, om onze dromen, wensen en doelen te delen. Zo ook vandaag, op de dag dat we Skôn online aankondigen.

2 jaar geleden zaten we in dezelfde setting. “Wat gebeurt er als we de ontwikkeling en groei van mensen als resultaat nemen, in plaats van alleen het financieel rendement?” vroeg Kitty doelbewust. Deze vraag komt natuurlijk niet voort uit het niets. Kitty had hier al vaker over nagedacht.

Kitty begint te vertellen: “Vroeger, voor de politieke kleur in Nederland veranderde, was iedereen van waarde. Er was een sociale werkvoorziening, daar maakte het niet uit hoeveel problemen je had of hoe slecht je toekomstperspectief eruit zag. Er was altijd plek voor jou. Tot de overheid besloot om te berekenen hoeveel iemand waard is en dit uit te drukken in loonwaarden. Voor mensen met een loonwaarde hoger dan 30% was er plaats bij de werkvoorzieningen. Mensen met een loonwaarde van minder dan 30% mochten dus eigenlijk niet meer meedoen.” Marcel van Dam, politicus van PvdA wist het destijds goed snoeihard te verwoorden: ‘wij schrijven dus een heleboel mensen af als ‘onrendabelen.’ “Bizar hè als je hierover nadenkt. Mijn hart ligt bij deze groep mensen; zij verdienen dit niet.” vertelt Kitty.

“De mensen hebben geen lange afstand tot de arbeidsmarkt, de arbeidsmarkt is van hen afgenomen. Bij Skôn zijn de mensen er niet voor onze producten, maar we hebben Skôn bedacht zodat mensen hun waarde kunnen toevoegen. Dat is toch wat iedereen wil, een zinvolle bijdrage leveren? Wij laten mensen ontdekken waar hun waarde ligt” aldus Kitty.

3 dromen voor Skôn

Als we over de toekomstdromen voor Skôn beginnen lacht Kitty vol enthousiasme! Ze schetst tijdens het gesprek alvast 3 dromen:

1. De eerstvolgende stap is ‘wie gaat hieraan verdienen’. Kunnen wij het mogelijk maken dat onze skôn mensen mee kunnen delen in de winst? Momenteel is het door de huidige wet- en regelgeving heel lastig om mensen een beetje geld te laten verdienen, omdat het risico groot is dat deze mensen dan gekort worden op hun uitkering. Wat we moeten onderzoeken is wat wél kan: bijvoorbeeld kijken waar “winst” gemaakt kan worden en dat je dan met de hele club iets leuks of extra’s kunt doen. Zodat mensen zich nog meer dan nu werknemer bij Skôn voelen.
2. Het verkrijgen van een certificaat. Mensen leren bij ons en dit mag gewaardeerd worden. Met dat certificaat kunnen ze de arbeidsmarkt een stap verder verkennen.
3. Nog een droom is met Skôn naar de Dutch Designweek. Hoe mooi zou dat zijn! Dat onze Skôn medewerkers aan een breed publiek hun verhaal kunnen vertellen aan de hand van onze producten…

2 jaar geleden veranderde onze kijk op de wereld door die ene vraag van Kitty. “Wat gebeurt er als we groei van de mens als resultaat nemen?” We hebben nog heel wat diepgewortelde stigma’s en vooroordelen in de maatschappij te overwinnen. Dat iedereen van toegevoegde waarde is, is een feit. Ieder leven heeft bestaansrecht en iedereen wil en mag gezien en gewaardeerd worden.

Kitty

Kitty groeit op in Schijndel, met haar vader, moeder en 3 zussen. Vader werkt in het basisonderwijs en moeder is coördinator zorg in een verpleeghuis.

Het sociale heeft Kitty vanaf haar geboorte al meegekregen. Haar moeder bezat veel capaciteiten en zij was één van de eerste vrouwen in Schijndel die ging werken. Dit was dwars tegen de gangbare regels van die tijd in; zodra je kinderen kreeg werd je als vrouw geacht te stoppen met werken.

“In ons warme gezin was veel mogelijk en je mocht je zeker blijven ontwikkelen” dat heeft Kitty met de paplepel ingegoten gekregen. Later was het voor haar dan ook heel vanzelfsprekend gewoon te blijven werken, naast drukke gezinsleven, met 2 kinderen en crisis opvanggezin voor pleegkinderen. “Dat heb ik met mijn 3 zussen gemeen, wij zijn net als mijn moeder altijd blijven werken. En we werken allemaal in het sociaal domein.” Op 33 jarige leeftijd had Kitty al een verantwoordelijke functie binnen de gemeente. Haar man Marc zorgde ervoor dat thuis alles doorging. Dit zorgt er tijdens haar eigen moederschap en jonge carrière voor dat ze wel eens te maken kreeg met stigma’s. “De moeders op het schoolplein vonden het maar vreemd, ik werd er soms compleet genegeerd. Ze vonden me maar een ontaarde moeder. Zo ouderwets vond ik dat.”

Kitty ’s kracht is om het ‘normale’ leven naar strategie te vertalen. Ze kan zich net zo gemakkelijk bewegen tussen mensen die leven en werken bij SMO als dat ze contact legt met landelijke kopstukken. Dit maakt haar toegankelijk en ze weet waarover ze praat. “Ik weet mensen vanuit visie te verbinden en zo een beweging op gang te brengen.” Kitty kan snel schakelen en weet snel beslissingen te nemen. Ze zet zich met alles wat ze heeft in voor onze mensen en kent daarin soms weinig grenzen. Haar creativiteit en kijk op de wereld maakt haar bijzonder. 

“Ik vind dat ik verplicht ben om anderen niet te vergeten, iedereen te blijven zien en voor ze in beweging te komen.”